Dag 3 Cape Town

Vanochtend op tijd uit bed, want we gaan naar Robbeneiland. Om 9 uur vertrekt de boot naar dit eiland waar Nelson Mandela 18 jaar gevangen gezeten heeft. Even snel ontbijten en dan snel te voet naar de opstap plaats.
Vanuit ons hotel, wat trouwens ook vroeger een gevangenis is geweest, is het ongeveer 10 minuten lopen naar de opstap plaats. De boot voer ongeveer 45 minuten naar het eiland. Onderweg zagen we de eerste zeehond met de boot meezwemmen. Bij aankomst werden we snel naar de bussen geleid die ons over het eiland reden. Onze Engelstalige gids in de bus was een zeer goede entertainer die tussen de serieuze feiten door ook behoorlijke scherpe grappen kon maken. De bus kwam eerst langs het kerkhof waar mensen met lepra begraven lagen, deze mensen hadden een apart stuk op het eiland en zaten gescheiden van de mensen zonder lepra. Daarna reed de bus langs de personeels huisjes en sport velden, ook het guest house werd voorbij gereden, hier hebben veel bekende mensen gelogeerd, zoals Hillary Clinton en Bill Cosby. Daarna reden we naar de plek met het mooiste uitzicht over Kaapstad, Lionshead en de tafelberg. Na een pauze van een minuut of 5 reden we verder kwamen we langs diverse kanonnen die gebouwd waren om de Duitsers, Italianen en Indiërs tegen te houden in de tweede wereld oorlog, zoals de gids zelf al aangaf zijn de Zuid Afrikanen niet gehaast en waren de kanonnen pas in 1947 klaar, dus pas 2 jaar na het einde van de oorlog.

Daarna reden we door naar een plaats waar Nelson Mandela 6 jaar lang kalksteen rots uitgehakt heeft, door de schittering in het witte kalk zijn z'n ogen beschadigd geraakt. Dit uithaken werd alleen gedaan als tijdsverdrijf, verder had dit geen nut. We reden langs een ziekenwagen, die volgens de gids geen nut had, want er is geen hospitaal op het eiland, dus de ziekenwagen bleef met de zieke rond rijden tot deze beter of niet meer in leven was. Het eind punt van de busreis was de celblokken. Hier kregen we een nieuwe gids, die zelf 9 jaar op het eiland vast had gezeten. Zeer indrukwekkend was het om te zien hoe deze mensen geleefd hebben. Alleen 'gekleurde' mensen die politiek tegenstander waren van de apartheid kwamen op dit eiland terecht, dus blanken tegenstanders werken op het vaste land vast gehouden. Ook de politiek leiders die daar vast gehouden werden hadden een eigen cel blok, deze mensen mochten niet in contact komen met de andere gevangenen. De andere gevangenen werden binnen gebracht in celblok G, na verloop van tijd, goed gedrag etc. konden ze 'promoveren' naar celblok F enzovoorts. De Indiërs, Moslims en andere niet van oorsprong uit Zuid-Afrika afkomstige mensen (Bantus), kregen meer te eten dan de oorspronkelijke zwarte Zuid-Afrikanen. Na het bekijken van de cel van Mandela, een cel van 2.4 bij 2,1 meter zijn we terug naar de boot gelopen om weer terug naar het vaste land te gaan. Tijdens de boottocht zagen we een pinguin en een zeehond zwemmen. Het uitzicht op de tafelberg en Lionshead was prachtig, over de bergen zag je een wolkenkleed liggen, die op een tafelkleed leek.
In de haven aangekomen, hebben we wat gegeten en zijn daarna terug naar het hotel gelopen om met de auto verder te rijden naar de Chapmans peak. Chapmans peak is een weg langs de kust aan de Atlantische oceaan die richting Kaap de Goede hoop gaat. Op 2 plaatsen is deze tolweg uitgehakt in de bergen. Prachtig om te zien. Vanaf de Chapmanspeak zijn we doorgereden naar Bouldersbeach, waar de pinguïns leven. De pinguïns hier zitten in een soort fokplan. Ze zijn vrij om te gaan, maar komen door de omstandigheden daar terug naar deze plek. Na verschillende pinguïns op de foto en video vast gelegd te hebben zijn we weer terug gereden naar Cape Town om nog voor het donker terug in het hotel te zijn. Om ons Kaapstad avontuur mooi af te sluiten zijn we terug gelopen naar het Waterfront om een hapje te eten. Om ons goed voor te bereiden op de volgende reis zijn we op tijd terug gegaan naar ons hotel. Morgen gaan we Kaap de Goede hoop opzoeken en rijden we via Muizenberg naar Stellenbosch.