Dag 15 Page naar Price

Toen we wakker werden wisten we meteen hoeveel geluk we hebben gehad met het late bezoek aan de Lower Antelope Canyon. Het regent, dat betekend dat deze Antelope canyon dicht blijft omdat er water door de canyon stroomt. Vandaag staan Monument Valley en Arches National Park op de planning. Omdat het nog 2 uurtjes rijden is naar Monument Valley zijn we ook vandaag weer vroeg vertrokken. Het was de bedoeling om bij Subway een broodje te halen, maar omdat het zaterdag is, is deze pas om 9 uur open, dan maar naar de supermarkt om een paar broodjes. Onderweg hebben we toch tijd genoeg om te eten.

Page ligt in Arizona en deze staat doet als enigste staat in Amerika niet mee met de zomertijd. Monument Valley ligt net in Utah, dus kwamen we daar een uurtje later aan. Het tijdsverschil met Nederland ging van 9 naar 8 uur. Gelukkig hield de TomTom hier al rekening mee, dus rond half 12 kwamen we bij dit park aan. Monument Valley wordt beheerd door de Navajo Indianen, de parken pas die we voor de nationale parken hebben aangeschaft word hier niet geaccepteerd. Na het betalen van 20 dollar mochten we het park op. Eerst zijn we een kijkje gaan nemen in het bezoekers centrum, hier was een museum, een gigantische souvenier shop en een restaurant. Na de lange rit hadden we wel zin in een bakje koffie, dus deze eerst maar besteld. Na het aanschaffen van een boek over het park, om de rest van de Amerika boeken verzameling aan te vullen, zijn we het park in gereden. De wegen in dit park zijn onverhard. Dit was natuurlijk geen probleem na ons Afrika avontuur.

Miljoenen jaren geleden bevonden zich in dit gebied veel meer rotsen, die bestonden uit diverse soorten gesteente. De zachtere lagen zijn door erosie weggesleten, waardoor zich de zogenaamde mesa’s hebben gevormd. Dit zijn brede rotsen die aan de bovenkant plat zijn. Het voortdurende erosieproces zorgt ervoor dat ook een mesa zeer langzaam wegslijt. De hardere bovenlaag slijt minder snel dan de zachtere zijkanten, een mesa wordt daardoor dus steeds smaller. Als de breedte van rots uiteindelijk kleiner is dan de hoogte, is het niet langer een mesa, maar een butte. Ook de butte slijt langzaam weg, totdat er een spire overblijft, een rotsnaald. Die uiteindelijk langzaam geheel zal verdwijnen.

Ondanks de matige conditie van de weg gaan we de tocht toch wagen. Aan het begin van de route kom je bij een stopplaats vanwaar je een spectaculair mooi zicht hebt op drie van de meest bekende buttes: West Mitten, East Mitten en Merrick Butte. Deze drie rotsen zijn ongeveer 300 meter hoog. Voorbij de 235 meter hoge Elephant Butte zie je drie dicht bij elkaar staande spires, die samen The Three Sisters worden genoemd. Je komt bij een splitsing waar je alleen rechtsaf mag, vanaf dit punt geldt eenrichtingsverkeer. De weg loopt nu tussen diverse andere schitterende rotsen door, zoals de Thunderbird Mesa, de immens grote Rain God Mesa en Totem Pole. Ook kom je bij uitkijkpunten vanwaar je de verder weg gelegen rotsen kunt zien. Een van de meest indrukwekkende uitkijkpunten is Artist Point, vanwaar je een weids uitzicht hebt over de vallei. De weg komt uit bij de eerder genoemde splitsing, vanwaar je weer terugrijdt naar het Visitor Center. We hebben er ongeveer 2 uur over gedaan om alles te zien.

Hierna zijn we door gereden naar Arches National Park, deze ligt vlakbij Moab ook in Utah. De tocht aan Monument Valley naar Arches duurt ongeveer 3 uur. We kwamen rond 5 uur aan bij Arches, het visitors center was net gesloten. De tijd is verzet, dus het is een uurtje langer licht waardoor we nog tijd genoeg hadden om het park te bezoeken.

We zijn eerst naar het uiterste punt gereden, genaamd Devils Garden.

300 miljoen jaar geleden bevond zich in dit gebied een zee; het water droogde op en er bleef een dikke laag zout over. Dit zout werd later bedekt door diverse lagen zand die hier door de wind naartoe werden gebracht. De onderste lagen zand versteenden; we kennen de op deze manier gevormde rotslaag nu onder de naam Entrada Sandstone. De zoutlagen konden het gewicht niet langer aan, en werden van onder de rotslaag vandaan geperst. Door de krachten die hiermee gepaard gingen, ontstonden lange parallel aan elkaar gelegen barsten in het Entrada Sandstone. Allerlei eroderende krachten kregen nu vrij spel: water, ijs, wind, kou en hitte slepen de barsten steeds verder uit; hier en daar ontstonden uithollingen in de steeds dunner wordende richels van het Entrada Sandstone. Die uithollingen werden steeds verder uitgeslepen, waardoor op veel plaatsen openingen ontstonden. Op deze manier hebben zich in dit gebied meer dan 2000 bogen gevormd. Een opening wordt als boog gezien als de overspanning minstens 90 centimeter (3 feet) breed is; de hoogte is niet van belang. De grootste boog in het park, Landscape Arch, heeft een overspanning van 93 meter.
Net zoals in Monument Valley, brokkelen de Arches langzaam af.
In de loop van de tijd zullen er Arches verdwijnen en nieuwe ontstaan. Sommige Arches zijn alleen te bereiken door een behoorlijke hike te lopen, we hebben alleen de makkelijke hikes van max 2.5 kilometer gedaan, omdat we aan de tijd gebonden waren.

Rond half 8 hadden we het park gezien en besloten we nog door te rijden tot het donker was. Dit omdat we morgen naar Yellowstone NP willen gaan en hier ruim 8 uur voor nodig hebben vanaf Moab.
We besluiten door te rijden tot het eerste grote dorp op de route, namelijk Price. In Price vonden we een Super8 motel waar het heel rustig bleek te zijn, de prijs viel ook mee. De receptionist verwees ons naar het naast gelegen restaurant voor een hapje eten. Na dit heerlijke maal zijn we snel gaan slapen om weer op tijd uit bed te kunnen voor de lange reis morgen.